Omówię tutaj niektóre korzyści wynikające z używania obu języków oraz niektóre trudności z ich wykorzystaniem.
Omówię także kilka ważnych pojęć, które należy zrozumieć, posługując się każdym językiem i porównam je ze sobą. Po zapoznaniu się z koncepcjami omówię proces projektowania i rozwoju dla każdego języka.
Programowanie obiektowe jest językiem programowania, który wykorzystuje klasy i obiekty do tworzenia modeli opartych na rzeczywistym środowisku. Programowanie obiektowe może wykorzystywać kolekcję obiektów, które będą przekazywać wiadomości, gdy zostaną wezwane do zażądania określonej usługi lub informacji. Obiekty mogą przekazywać, odbierać wiadomości lub przetwarzać informacje w postaci danych.
Jednym z powodów korzystania z programowania obiektowego jest to, że ułatwia ono konserwację i modyfikację istniejącego kodu, ponieważ tworzone są nowe obiekty dziedziczące cechy charakterystyczne od istniejących. Znacznie skraca to czas programowania i znacznie upraszcza dostosowanie programu.
Innym powodem korzystania z programowania obiektowego jest łatwość rozwoju i czytelność kodu przez innych programistów łatwość zrozumienia programu po jego opracowaniu. Dobrze skomentowane obiekty i klasy mogą informować programistę o procesie, który próbował wykonać programista. Może również znacznie ułatwić programistom dodanie do programu dodatków.
Ostatnim powodem użycia programowania obiektowego, o którym wspomnę tutaj, jest sprawność języka. Wiele języków programowania używających programowania obiektowego zrzuca lub niszczy nieużywane obiekty lub klasy zwalniające pamięć systemową. W ten sposób system może uruchomić program szybciej i bardziej efektywnie.
Proceduralne programowanie
Programowanie proceduralne, które czasami nazywa się programowaniem liniowym, wymaga bardziej odgórnego podejścia do programowania. Programowanie obiektowe wykorzystuje klasy i obiekty, Programowanie proceduralne przyjmuje aplikacje przez rozwiązywanie problemów od góry kodu do dołu.
Dzieje się tak, gdy program zaczyna się od problemu, a następnie dzieli go na mniejsze pod-problemy lub podprocesy. Podprocedury te są nieustannie rozkładane w procesie zwanym rozkładem funkcjonalnym, dopóki procedura cząstkowa nie jest wystarczająco prosta, aby można było ją rozwiązać.
Kwestią, która jest oczywista w proceduralnym programowaniu jest fakt, że jeśli edytowanie jest potrzebne programowi, musi on edytować każdą linię kodu, która odpowiada pierwotnej zmianie w kodzie.
Przykładem może być sytuacja, w której na początku programu ustawiono zmienną równą wartości 1. Jeśli inne podprogramy programu polegają na tym, że zmienna równa się 1, aby prawidłowo funkcjonować, będą one również wymagały edycji. Ponieważ kod może wymagać coraz więcej zmian, coraz trudniej jest zlokalizować i edytować wszystkie powiązane elementy w programie.
Prostym sposobem na porównanie obu metod programowania jest myślenie o programowaniu obiektowym jako nauce czytania książki z obrazkami. Gdy dzieci widzą zdjęcia prostych obiektów, takich jak dom czy obraz, wiedzą o czym jest cała książka, gdy widzą obraz domu, reprezentuje on słowo dom. Dzieci mogą następnie czytać książkę, ponieważ słowa są zastępowane w całej opowieści obrazkami.
W programowaniu obiektowym klasy mogłyby reprezentować zdjęcia w nauce czytania książek. Dom może reprezentować klasę i wszystko, co deweloper chce włączyć do opisu tego domu, takie jak kolor, rozmiar, liczba łazienek itp.
W Programowaniu proceduralnym nauczenie się czytania książki byłoby słowem na stronie bez ilustracji, które mogłoby pomóc młodemu uczącemu w przejściu przez książkę. Jeśli historia została zmieniona na początku książki, mogłaby zakłócić lub sprawić, by historia później w książce nie miała żadnego sensu. Chociaż nauka czytania książki sprawiłaby, że programowanie za pomocą programowania proceduralnego byłoby proste, utrudniłoby to innym czytelnikom, w przypadku książki lub programistów w przypadku programowania proceduralnego, dodanie tekstu do opowiadania.
Programowanie proceduralne wykorzystuje również inne metody w całym kodzie niż programowanie obiektowe.
Jako przykład Programowanie obiektowe wykorzystuje metody, w których Programowanie proceduralne wykorzystuje procedury.
Programowanie obiektowe wykorzystuje obiekty, w których Programowanie proceduralne wykorzystuje zapisy.
Programowanie obiektowe wykorzystuje klasy, w których Programowanie proceduralne wykorzystuje moduły, a programowanie obiektowe wykorzystuje komunikaty, w których Programowanie proceduralne wykorzystuje wywołania procedur.
